என் சுவாசத்தைப்போலே
உன் நினைவுகளும்
வந்து வந்து போய்
உயிர் நீதான் என
உரக்க உரைக்கும்
கண்களின் கனவுகள்
நிஜத்தை நினைத்து
கண்ணீராய் மாறி
என்னைக்
கரைத்த பின்னும்
அதன் கோலங்கள் மட்டும்
கலைவதே இல்லை
மெல்லிய ஸ்பரிசமோ
தீண்டும் தென்றலோ
தூரத்து தீபமோ
உயிரின் நாதமோ
முழுமையாய்
அனுபவித்த பிறகு
அங்கே வார்த்தைகளில்லை
அவள் அதில்
தொலைந்துபோனாள்
காவியங்கள் தொலைந்தாலும்
காதாபாத்திரங்கள் தொலையாது
ஊனுடம்பு அழிந்தாலும்
மானுடம் அழியாது
காலம் நகர்ந்தாலும்
காதல் நகராது
__________________
Thursday, May 12, 2005
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment